en de prijs die
daarvoor betaald moet worden
Ik ben een Waterman. Als je in
beginnersboekjes over astrologie iets leest over dat teken van de
dierenriem, dan kom je nogal eens het woord "humanitair"
tegen. In werkelijkheid heeft het teken Waterman weinig te maken met
liefdadigheid, het heeft veel meer te maken met belangstelling voor de
werking van de menselijke geest. Met gewaarwording, met bewustzijn, met
je af te vragen hoe de wereld in het groot in elkaar zit, en hoe mensen
in elkaar zitten. Hoe ik in elkaar zit. Hoe de waarheid en de
werkelijkheid in elkaar zit. Zelfgewaarwording en vervolgens er achter
komen dat wat wij voor waarheid aannemen, vaak dingen zijn die ons door
anderen zijn verteld. Het grappige aan Waterman, is dat ze zo eigenwijs
zijn als wat, soms tot vermoeienis toe voor ouders die watermankinderen
hebben: waar andere kinderen allergieën hebben voor suiker of koemelk,
hebben watermankinderen een van nature ingeboren reactie die erg veel op
een allergie lijkt, maar dan jegens autoriteit.
Ze willen per definitie zelf
uitmaken hoe hun leven geleefd moet worden. Dat zijn de eerste en vaak
nog kinderlijke verschijnselen van een heel bijzonder iets: van iets dat
door de psycholoog Carl Jung individuatie genoemd werd. Individuatie is
dat proces, waar mensen zich individualiseren UIT de
verwachtingspatronen van andere mensen, en zichzelf worden, en soms zich
Zelf worden. En precies dat is het geschenk van de astrologie, waar het
teken Waterman heel sterk mee verbonden is, net als de planeet Uranus,
die bij Waterman hoort. (En Uranus komt van het Griekse Oeranos, dat
"hemel" betekent. )
Iedereen heeft altijd goede raad
voor ons, de buurvrouw, onze vriend of vriendin, onze ouders, onze
kennissen, de tijdschriften, de televisie, maar veel van die goede
adviezen komen voort uit de ervaringswereld van een ander, en zijn niet
noodzakelijkerwijze goed voor ons. Zoals er net zo veel astrologiën zijn
als er astrologen zijn, zo zijn er net zo veel wegen naar de waarheid,
net zo veel paden om te lopen, als er mensen zijn. Iedereen heeft het
pad op zijn of haar eigen manier te lopen, zelfs te ontwikkelen. Dat wil
niet zeggen dat we onverbonden en los van de rest van de mensheid hoeven
te gaan (integendeel) , maar het betekent wel, dat weinig mensen ons in
eerste instantie zullen vertellen wat goed is voor ons, maar veel vaker
wat goed is voor henzelf. Mensen hebben verwachtingen van elkaar. Hadden
ze dat maar niet, dan zou iedereen vrij zijn en zichzelf kunnen zijn.
Als ik in het verwachtingspatroon van een ander moet leven, dan raakt
die ander op een goede dag gedesillusioneerd, zoals de hele mensheid
gedurende alle eeuwen collectief zo vaak gedesillusioneerd is, en
verdriet heeft van het steeds maar weer gescheiden worden van andere
mensen, tegen onze verwachtingen in. De grond van dit
verwachtingsprobleem komt voort uit het feit dat wij als mensen de
merkwaardige emotie hebben, dat we elkaar aardig vinden als we het met
elkaar eens zijn. Of denken bevestiging nodig te hebben van een ander.
Ik vind een boek "goed" als het mij bevestigt. Ik vind een
boek waardeloos als ik het er niet mee eens ben. Het bevestigd worden
door de buitenwereld in plaats van door je eigen innerlijke wereld, het
geweten, het goddelijke in je zelf (een stapje verder) is inherent aan
het feit dat wij als afhankelijk wezentje geboren worden. In de loop van
het leven is dus individuatie nodig.
Nogmaals, dat is het eerste
geschenk van astrologie: het is prachtig om aan de buitenkant opeens je
eigen verhaal gesymboliseerd te zien, dat sterkt enorm. Ik sprak eens
met een moeder over de toekomst van haar 16 jarige zoon. De horoscoop
van haar zoon liet een militair-in- wording zien. De moeder, die uit
dezelfde culturele achtergrond kwam als ik, uit de roerige zestiger
jaren met andere woorden, de vredesbeweging ook en niks oorlog, had zo
haar eigen, heel begrijpelijke, gevoelens over militairen. Ze schrok
enorm toen ik haar vertelde waar de horoscoop van haar zoon op wees. Dat
had ze niet verwacht (met andere woorden, ze had zo haar verwachtingen
van haar zoon). Ze vertelde daarop dat hij al sinds zijn 5e jaar
soldaat wilde worden. Toen ze van mij een heel objectief verhaal hoorde
over de horoscoop van haar zoon, heeft ze zijn wensen voor het eerst
serieus genomen, en het kind voelde zich voor het eerst van zijn leven
erkend, gesterkt in wie hij was.
Het tweede geschenk dat astrologie
je geeft, is het geschenk van tolerantie. Ook dat heeft te maken met het
loslaten van verwachtingen van anderen, en er achter komen dat het heel
natuurlijk is dat ik als Waterman anders reageer dan jij als Maagd of
Steenbok. Het is zelfs juist dat we onszelf worden op een zo goed
mogelijke manier. Iedereen heeft eigen bijdragen, en een eigen functie.
Als jij goed bent in het optellen en aftrekken en ik goed ben in
organiseren, dan is het verstandiger en helender als jij de sommen maakt
en ik de organisatie ter hand neem. En dat ik niet verwacht dat jij het
ene gaat doen, en jij niet verwacht dat ik het andere ga doen. Het leven
wordt minder opgedeeld in goed en slecht, want goed voor de een is
slecht voor de ander, en dat betekent dat we minder oordelen. Juist
MINDER in hokjes gaan stoppen, en meer werkelijk waarnemen, en dat leidt
weer tot helderheid en inzicht.
Het derde geschenk van de
astrologie is dat het een taal is die je inderdaad een eind op weg helpt
om de mysteriën van het leven te doorgronden. Het is een heel bekend
gegeven, dat wij de waarheid nooit zullen zien, de werkelijkheid nooit
zullen doorgronden, als we daarvoor niet de taal van de symbolen gaan
gebruiken. Astrologie biedt een enorm rijke symbolentaal, die je de
verbindingen tussen "het ene" en "het andere" laat
zien, verbindingen, die met gewone logica niet gevonden kunnen worden.
Dus astrologie maakt ook nog eens een verbinding, tussen heden en
verleden, tussen het innerlijk en het uiterlijk, tussen de aarde en de
hemel. Nu zijn er wel meer systemen die door middel van symbolen die
verbinding tot stand brengen, maar het unieke van astrologie is, dat de
symbolen ook IN DE TIJD geplaatst kunnen worden. We werken immers met
symbolen die volgens een vastgesteld ritme komen en gaan. Astrologie
brengt dus de verbinding met het leven IN TIJD EN RUIMTE, het hier en
nu, onze dagelijkse concrete werkelijkheid, en het eeuwige, het
tijdloze. En dat, zeg nu zelf, is heel bijzonder.
Maar wat is de prijs die je
daarvoor moet betalen? De prijs is de prijs die bij alle
individuatieprocessen hoort: in eerste instantie raak je een beetje
vervreemd van je sociale omgeving. Je gaat namelijk een symbolische taal
leren spreken, die weinig mensen spreken. En als jij de enige bent die
Frans spreekt in een Engelse kolonie, dan zul je je ook vervreemd voelen
van je wortels. Je vrienden veranderen, de mensen waarmee je vroeger
dezelfde taal sprak, de buitenwereld, de kranten, de commentaren in de
tijdschriften, verstaan je niet meer en omgekeerd. En de astrologie zal
je nooit echt meer helemaal loslaten. Je wereldbeeld zal nooit meer
helemaal hetzelfde zijn.
Gelukkig zijn er ook
"supportgroepen" : de mensen met wie je samen een cursus
volgt, het internet en de astrologische nieuwsgroepen of mailinglijsten,
nieuwe vrienden op dit pad. Gelukkig hoef je geen Waterman te zijn om
astrologie te bestuderen. Want we hebben allemaal het teken Waterman
ergens in de horoscoop te staan, om niet te spreken van de planeet
Uranus die er bij hoort. Waarschijnlijk is dat het eerste wat je leert
in de astrologie: dat ons "sterrenbeeld" alleen niet
zaligmakend is, en dat er nog veel meer symbolen in je horoscoop staan
dan alleen dat dierenriemteken. Maar we hadden al eerder gezegd, (dat
tijdschriften en dat met name horoscooprubrieken daarin) , de waarheid
niet noodzakelijkerwijze zijn, ook al zijn er tegenwoordig zelfs erg
leuke en betere rubrieken. We hadden al eerder gezegd dat het gaat om
zelf nadenken, en niet meer alles aan te nemen wat de buitenwereld je
vertelt, maar misschien een beeld te gaan krijgen van wat de
binnenwereld je vertelt, en dat beeld te leren lezen: je geboorte
horoscoop dus.
Joyce Hoen DF Astrol S (©)

